شناخت هر علمى، در گرو شناخت موضوع آن است. موضوع علم مديريت، «سازمان» است. شناخت سازمان، خود متوقف بر شناخت اجزاى آن است. اجزاى تشكيل دهنده سازمان عبارتند از: «انسان» و «مواد».
امكانات و استعدادهايى كه بيان شد، لوازم انجام عمليات در سازمان قلمداد مىشوند. «عمليات سازمان» متغيرى است كه كيفيت و كميت تركيب عناصر انسانى و مادى را تعيين مىكند و به حسب ماهيت سازمانها انواع گوناگون عمليات، در آن جريان دارد؛ مثلا عمليات يك بيمارستان، معالجه، يك آموزشگاه، آموزش و يك كارخانه، توليد است.
همه مقولات فوق،تابعى از شرايط و ارزشهايى هستند كه از سوى محيط، بر سازمان تحميل مىشوند. در واقع،محيط سازمان به منزله فضايى است كه سازمان در آن تنفس مىكند. به همين علت، سازمان سخت تحت تأثير شرايط محيط خويش قرار دارد.
نكته: تركيب عناصر سازمان، «ساختار» و هدف آن، «كاركرد» ناميده مىشود.[1]
اكنون به مسأله «مديريت منابع انسانى» كه مديريت نيمه انسانى سازمان است،مىپردازيم.
