|121|
امام خمینی(ره) در بیان دیگر، انسان کامل را مثال اعلای خداوند و آیت کبرا و کتاب مبین و بنای عظیم و کلید باب معرفة الله خوانده است:
اعلم انّ الانسان الکامل هو مثل الله الاعلی و آیته الکبری و کتابه المستبین و النباء العظیم و هو مخلوق علی صورته و منشأ بیدی قدرته و خلیفة الله علی خلیقته و مفتاح باب معرفته، من عرفه فقد عرف الله و هو بکل صفة من صفاته و تجلّ من تجلیّاته آیة من آیات الله، و من الأمثال العلیا لمعرفة بارئه معرفة تامة (امام خمینی، 1381، ص31؛ به نقل از «شرح دعای سحر»، ص56).
اما مصداق تامّ انسان کامل که شرافت تام وجودی بر عالمیان دارد، کیست؟ امام خمینی(ره) آن مصداق تام را در وجود مقدس حضرت ختمی مرتبت؛ محمد(ص) و امیر مؤمنان؛ علی و حضرات معصومین(ع) دانسته است:
رسول خدا(ص) انسان کاملی است که در رأس مخروطة این عالم واقع است. ذات مقدس حقتعالی که غیب است و در عین حال، ظاهر است و مستجمع همۀ کمال به طور غیر متناهی است، در رسول اکرم متجلی است به تمام اسماء و صفات (همان، ص67).
چون «باء» ظهور توحید و نقطة تحت الباء [در بسم الله] سرّ آن است، تمام کتاب ظهوراً و سرّاً در آن «باء ـ موجود است و انسان کامل؛ یعنی وجود مبارک علوی ـ علیه الصلوة و السلام ـ همان نقطۀ سرّ توحید است و در عالم، آیهای بزرگتر از آن وجود مبارک نیست، پس از رسول ختمی(ص) (امام خمینی، 1387، ص298).
وجود انسان کامل به جعل تکوینی یا تجلّی الله بر عالم عین است. از باب آیه شریفه «إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَيْئًا أَنْ يَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ» (یس(36): 82) است. امر در این آیه شریفه ایجادی است، وقتی امر ایجادی باریتعالی به چیزی تعلق گیرد، آن چیز از کتم عدم خارج شده، موجود میشود.
انسان کامل، به دلیل مظهریت اسم اعظم الله، جامع همه اسماء الله است. پس او مظهر اسم ولایت است، اما این ولایت تکوینی است. انسان کامل، ولایت تصرف در