| فهرست تفصيلى |
شماره صفحه |
 مقدمه |
- |
| مفهوم حاكميت سياسى و عناوين مقارن |
13 |
| 1. ولايت |
14 |
| الف. معناى لغوى ولايت |
15 |
| ب. ولايت در قرآن كريم |
17 |
| ولايت خداوند، پيامبر(ص) و طاغوت |
18 |
| رابطه ولايى بين مؤمنان و كافران |
20 |
| نتيجهگيرى |
23 |
| 2. امامت |
24 |
| الف. امامت در لغت و اصطلاح |
24 |
| ب. امامت در قرآن و سنت |
26 |
| 3. خلافت |
28 |
| الف. خلافت در لغت و اصطلاح |
28 |
| ب. منشأ خلافت |
29 |
| 4. تلقىهاى مردم از ولايت و امامت، در دوران معصومين(ع) |
31 |
| فصل يكم: حاكميّت سياسى پيامبر(ص) و امامان(ع) از نگاه قرآن |
- |
| 1. منشأ حاكميت سياسى مطلوب از ديدگاه قرآن كريم |
39 |
| الف. توحيد ربوبى و حاكميت سياسى |
39 |
| دو احتمال درباره ربوبيت تشريعى خداوند |
41 |
| تفويض امور مربوط به حاكميت و تشريع به خود مردم |
42 |
| آيات درباره تفويض امور حكومتى به خود مردم |
43 |
| آيات درباره تفويض امور حكومتى و تشريع به پيامبران(ع) |
45 |
| مقايسه بين دو دسته آيات |
46 |
| پاسخ به شبهه زيانهاى دخالت دين در امور مردم |
48 |
| ب. حاكميت سياسى در بررسى رابطه دين و جامعه |
49 |
| دين، راه و روش زندگى انسانها |
52 |
| ج. محورهاى حاكميت مطلوب در قرآن كريم |
53 |
| حق محورى |
53 |
| علم و يقين |
55 |
| عدالت |
56 |
| 2. آيات در باره حاكميت سياسى پيامبر(ص) |
- |
| الف. آياتى كه به مسأله اطاعت از پيامبر(ص) مىپردازند |
57 |
| معناى اطاعت از پيامبر(ص) |
58 |
| تفويض كارها به پيامبر(ص) |
58 |
| محدوده اطاعت از پيامبر(ص) |
60 |
| شبهات در باره اطاعت از پيامبر(ص) |
61 |
| نفى كارها از پيامبر(ص) در قرآن كريم |
61 |
| حافظ، وكيل، مسلط، جبار نبودن پيامبر(ص) |
64 |
| انحصار وظيفه پبامبر(ص) در بشارت و ترساندن |
66 |
| ب. آياتى كه ولايت پيامبر(ص) و اولويت ايشان نسبت به مؤمنان را مطرحمىكنند |
69 |
| ج. آياتى كه در باره حكم پيامبر(ص) سخن مىگويند |
72 |
| معناى حكم پيامبر(ص) |
74 |
| د. آياتى كه پيامبر(ص) را محور در امور اجتماعى معرفى مىكند |
75 |
| محور بودن انبيا در ايجاد قسط در جامعه |
75 |
| اجازه گرفتن از پيامبر(ص) هنگام شركت در امور اجتماعى |
76 |
| محور بودن پيامبر(ص) در امور مالى جامعه |
77 |
| ه. آياتى كه مؤمنان را به ايمان به پيامبر(ص) فرا مىخواند |
79 |
| 3. آيات درباره حاكميت سياسى امامان(ع) |
- |
| الف. حاكميت سياسى ائمه(ع) و اطاعت از اولى الامر |
81 |
| تحليلى درباره آيه «اولى الامر» |
82 |
| معناى واژه «اولى الامر» |
82 |
| مصداق اولى الامر |
84 |
| شناخت اولى الامر |
86 |
| تحليل عصمت اهل حل و عقد |
90 |
| پرسشهايى درباره عصمت اولى الامر |
91 |
| عموميت موارد نزاع در آيه اولى الامر |
92 |
| نزاع درباره اولى الامر، مهمترين مصداق نزاع در آيه |
93 |
| شناخت اولى الامر و معصوم در قرآن كريم |
96 |
| اهل بيت و رابطه آن با اولى الامر |
97 |
| ب. حاكميت سياسى ائمه(ع) و ولايت در آيه (انّما وليكم اللّه) |
98 |
| معناى ولايت در آيه (انما وليكم اللّه...) |
100 |
| تفاوت معناى ولايت در آيه (انما وليكم اللّه...) و آيات قبل و بعد |
101 |
| احتمالات در «الّذين آمنوا» با توجه به قيد «و هم راكعون» |
103 |
| جمع بودن «الّذين آمنوا» با اين كه يك مصداق بيشتر ندارد |
106 |
| ج. حاكميت سياسى ائمه(ع) از نظر اختصاص امامت به آنان |
108 |
| حقيقت امامت و شرايط آن |
110 |
| فصل دوم: حاكميّت سياسى پيامبر(ص) و امامان(ع) از نگاه احاديث |
- |
| 1. حاكميت سياسى ائمه(ع) در ارتباط با شرائط حاكم جامعه اسلامى |
117 |
| الف. قرشى بودن حاكم جامعه اسلامى |
118 |
| مردم در خير و شر، تابع قريشند |
119 |
| امامان از قريش هستند |
121 |
| امامان و خلفا دوازده نفر از قريش هستند |
124 |
| دوازده امام و خليفه در روايات شيعه |
126 |
| نتيجهگيرى |
127 |
| ب. افضل بودن حاكم از ديگران |
127 |
| محدوده افضل و اعلم بودن حاكم |
129 |
| افضل بودن معصوم(ع) |
130 |
| تأكيد ائمه(ع) بر افضل بودن، عصمت و اطاعت از خويش |
130 |
| ج. نصّ بر امام و حاكم |
131 |
| نشناختن و بيعت نكردن با امام منصوب، سبب مرگ جاهلى |
132 |
| امامت و ولايت، ركن و محور دين |
134 |
| امامان منصوب از سوى خداوند و امامان جائر |
136 |
| حاكميت سياسى امام منصوب و دولت حضرت آدم(ع) |
138 |
| خلاصه و نتيجه |
139 |
| شورايى بودن انتخاب حاكم در نزد ائمه(ع) |
139 |
| نقد و بررسى |
141 |
| 2. حاكميت سياسى معصومين(ع) از نظر تفويض امور دين و ... |
- |
| 3. حاكميت سياسى ائمه(ع) از نظر خلافت و جانشينى پيامبر(ص) |
147 |
| حديث انذار يا حديث دار |
147 |
| جانشينى در حكومت، يك بعد از خلافت و وصى بودن |
148 |
| مقايسه وصى بودن حضرت على و يوشع(ع) |
149 |
| خلافت و وصى بودن ديگر ائمه(ع) |
149 |
| وزارت امام على(ع) در حديث منزلت |
150 |
| وزارت امام على و هارون(ع) |
150 |
| اشكالات بر دلالت حديث منزلت برخلافت |
154 |
| 4. حاكميت سياسى ائمه(ع) از نظر ولايت بر امت، همانند ولايت پيامبر(ص) |
- |
| حديث غدير ونصب حضرت على(ع) براى حكومت |
155 |
| حديث غدير و بيعت مردم با حضرت على(ع) |
157 |
| ديگر احاديث درباره ولايت ائمه(ع) |
159 |
| 5. حاكميت سياسى ائمه(ع) و نجات نيافتن امت، بدون رهبرى آنان |
161 |
| 6. حاكميت سياسى معصومين(ع) و مالكيت دنيا و زمين |
162 |
| 7. حاكميت سياسى معصومين(ع) و محور بودن در امور دين و دنيا |
163 |
| 8. حاكميّت سياسى ائمه(ع) در نهج البلاغه |
165 |
| نصب يا افضل بودن امام على(ع) |
167 |
| 9. حاكميت سياسى معصومين(ع) از نظر وجوب اطاعت از آنان |
169 |
| اطاعت از معصومين(ع) اطاعت از خداوند متعال |
169 |
| تسليم بودن در برابر معصومين(ع) |
170 |
| وجوب عمل به امر و نهى معصومين(ع) |
171 |
| محدوده اطاعت از معصومين(ع) |
172 |
| فصل سوم: سيره پيامبر اكرم(ص) در زمينه حاكميت سياسى |
- |
| مقدمه |
177 |
| 1. اهداف دنيوى و حكومتى بعثت پيامبر اكرم(ص) |
179 |
| الف. اصلاح دنيا و آخرت هدف بعثت پيامبر اكرم(ص) |
181 |
| پرسش و پاسخ در باره اهداف بعثت پيامبر اكرم(ص) |
184 |
| ب. تشكيل حكومت از اهداف پيامبر اكرم(ص) |
187 |
| شروع بعثت پيامبر(ص) با انتخاب جانشين و خليفه |
189 |
| جنگهاى پيامبر(ص) در ارتباط با حاكميت سياسى |
192 |
| حكومت حضرت مهدى(عج) در راستاى نبوت پيامبر اكرم(ص) |
194 |
| پرسش و پاسخ درباره هدف جنگهاى پيامبر اكرم(ص) |
197 |
| 2. وقايع مؤثر در تشكيل حكومت پيامبر اكرم(ص) |
- |
| بيعت عقبه اول |
201 |
| بيعت عقبه دوم |
203 |
| هجرت به مدينه |
210 |
| پيامبر اكرم(ص) در مدينه |
211 |
| 3. نقش رسالت و وحى در حكومت پيامبر اكرم(ص) |
214 |
| رسالت محور حكومت پيامبر اكرم(ص) |
214 |
| نقش وحى در امور حكومتى پيامبر اكرم(ص) |
217 |
| امور جنگى |
217 |
| امور اقتصادى |
218 |
| پرسش و پاسخ درباره تشكيلات حكومت نبوى |
220 |
| 4. چگونگى حكومت پيامبر اكرم(ص) در رابطه با جانشينى ايشان |
223 |
| خلافت، جانشينى پيامبر(ص) |
225 |
| نهادينه نبودن حكومت انتخابى در صدر اسلام |
227 |
| فصل چهارم: سيره ائمه معصومين(ع) در زمينه حاكميت سياسى |
- |
| مقدمه |
231 |
| 1. زمامدارى امام على و امام حسن(ع) |
232 |
| زمينههاى تشكيل حكومت امام على(ع) |
233 |
| نگرش مردم به حكومت امام على(ع) |
234 |
| نگرش امام على(ع) به حكومت خويش |
240 |
| نگرش امام على(ع) به نقش مردم در حكومت |
244 |
| 2. زمامدارى امام حسن(ع) |
248 |
| زمينههاى تشكيل حكومت امام حسن(ع) |
249 |
| وصى بودن امام حسن(ع) |
249 |
| نگرش مردم به حكومت امام حسن(ع) |
251 |
| نگرش امام حسن(ع) به حكومت خويش |
252 |
| صلح امام حسن(ع) و حكومت ايشان |
254 |
| شورايى بودن خلافت در نزد امام حسن(ع) |
257 |
| 3. رفتار امامان(ع) با حاكمان معاصر خويش |
- |
| الف. امام على(ع) و خلفا |
260 |
| پرسش و پاسخ درباره اقدام نكردن امام على(ع) براى خلافت |
266 |
| ب. رفتار امام حسن و امام حسين(ع) با معاويه |
271 |
| ج. ائمه(ع) و مبارزه با سلاطين |
- |
| 1. مبارزه مستقيم |
274 |
| قيام حسينى، تكميل كننده هدف امام على(ع) |
275 |
| جهاد مستمر ائمه(ع) در راستاى قيام حسينى |
282 |
| دعوت به سوى خويشتن و نفى مشروعيت حكومتها |
288 |
| 2. مبارزه منفى |
298 |
| 4. نگرش امامان(ع) به قيامهاى اصلاح طلبانه و داعيان حكومت |
- |
| 5. جلوههاى اعمال ولايت امامان معصوم(ع) در دوران حكومت خلفا |
305 |
| الف. قضاوت و اجراى حدود |
306 |
| ب. گرفتن وجوه شرعى |
309 |
| ج. نصب وكيلان |
311 |
| د. ائمه(ع) و نپذيرفتن مسؤوليت حكومت |
312 |
| خلاصه و نتيجهگيرى |
315 |
| آيات |
- |
| روايات |
- |
| اشعار |
- |
| منابع و مآخذ |
- |
| شناسنامه |
- |
