خدا از دست جابرى چون فرعون، ولايت
خواهد و جواب دهند كه ولايت حق او
بود و اين درخواست، وسيله بود براى
تصدى منصب خويش كه خداوند بدو داده
است. و والى از جانب جائر وقتى گناه
كار است كه مجبور باشد فرمان او را
اطاعت و اجرا كند اما اگر خود، مختار
باشد كه موافق رضاى الهى فرمان براند و
دستور ظالم را نپذيرد باكى بر او نيست.
[38]
ايشان وجه مذكور در آيه شريفه را
كه: «حتى يعطواالجزيه عن يدوهم
صاغرون»[39] تا اين كه جزيه دهنده در حالى
كه خوار شدهاند را اين مىدانند كه نفس
اخذ جزيه از ايشان تحميل نوعى خوارى و
ذلت است. در اين جا شبههاى را مطرح
مىكنند و جواب مىدهند بدين ترتيب
كه: اگر گويى همه دول و ملل ماليات
مىگيرند از رعاياى خويش و علامت ذلت
نيست، گوييم: ماليات از مال گرفتن غير
از جزيه سرانه است، ذليل در عرف مردم
كسى است كه: بر او ظلم و ستم كنند و
چيزى بر خلاف قاعده از مال يا عرض او
بربايند و او نتواند مخالفت كند و ظلم را از
خويش دور كند...
