|240|
رسول خدا(ص): «يا على! از دو خصلت بپرهيز، بىحوصلگى و تنبلى، كه چون بىحوصله
شوى، هيچ حقى را نمىپذيرى و چون تنبل باشى، حق هيچ چيز را ادا نمىكنى».[1]
«تنبل را سه نشانه است: چندان سستى مىكند تا به افراط مىرسد و چندان افراط مىكند
تا به اهمال مىكشد و چندان اهمال مىكند تا به گناه مىانجامد».[2]
قرآن كريم: «چه بسيار پيامبران كه خداگرايان فراوانى همراه ايشان جنگيدند و چنين بود
كه هر سختى كه در راه خدا مىديدند، سست و ناتوان نمىشدند و تن به زبونى نمىدادند و
خدا بردباران را دوست دارد».[3]
«سستى مكنيد و اندوهگين نباشيد كه اگر مؤمن باشيد، برترى با شما است».[4]
حضرت على(ع): «هر كه تسليم سستى و سهل انگارى شود، حق خود و ديگران را
تباهمىسازد».[5]
«عاقل بازيگوش راه راست را گم مىكند و سختكوش جدى به آن مىرسد».[6]
اين ملاك و ملاك پيشين، مكمل يكديگرند. تأثير عنصر سستى و تنبلى، در كاهش
اثربخشى بديهى است. تشخيص آن به راحتى ممكن است و از چشمان ارزيابان خبره پنهان
نمىماند. انسانهاى جدى و با نشاط، كارگزارانى تحركبخش و تحولآفرين و مصداق بارز
شايستگان هستند.
6. نظم در كار
قرآن كريم: «خدا دوست دارد كسانى كه در راه او مىجنگند، در يك صف محكم و
(1). مكارم الاخلاق، ص502.
(2). تحف العقول، ص48.
(3). آل عمران، آيه 146.
(4). همان، آيه 142.
(5). نهجالبلاغه، ج2، ص197.
(6). غرر الحكم، ج2، ص254.
