مسئوليّت: حاكم شرع دادگاههاى انقلاب اسلامى خوزستان و كردستان، مأموريّت از سوى حضرت امام خمينى(ره) جهت رسيدگى به اوضاع بحرانى گنبد و شهر كرد، سرپرستى كميته مبارزه با مواد مخدر كشور، نمايندگى مجلس شوراى اسلامى در سه دوره متوالى از قم، نمايندگى مجلس خبرگان رهبرى در دوره نخست از استان تهران و مدرّس حوزه علميّه قم.
اينجانب به سال 1305شمسى مطابق با سال 1344 قمرى در روستاى گيوى خلخال متولد شدم. نام مادرم امّالبنين و نام پدرم يداللّه مىباشد. در هفدهسالگى وارد قم شدم. با آقاى حاج آقا مصطفى خمينى(ره) هممباحثه بودم و تمام دروس سطح و قسمتى از درس خارج را با هم مباحثه كرديم. از درس خارج بزرگانى چون: حاج ميرزا محمد مجاهدى تبريزى، مرحوم آية اللّه حجّت، مرحوم آية اللّه بروجردى، مرحوم استاد بزرگ علّامه طباطبائى، مرحوم آية اللّه داماد و حاج ميرزا عبدالجواد اصفهانى استفاده بردم و نيز سيزده سال در خدمت امام امت آية اللّه العظمى خمينى(ره) تلمّذ كردم به طورى كه حتى يك روز هم از حضور در درس ايشان غايب نبودهام مگر براى مرض و يا كسالت و يامسافرت ضرورى. در تمام زندگى، مورد لطف اساتيد خود قرار مىگرفتم.
براى همكارى با فدائيان اسلام به مدّت يك سال از ورود به مدرسه فيضيّه محروم شدم و با اوجگيرى مبارزات ملت مسلمان ايران به قيادت امام خمينى(ره) در مبارزات وارد شده و چندين مرتبه دستگير شدم و در زندانهاى قم و تهران زندانى و مدّتچهار سال به نقاط بد آب و هوا در انارك، بندر لنگه، لار، بانه، رفسنجان
|194|
ورودبار تبعيد شدم و تا اواخر سقوط دستگاه خودكامه، در بندر لنگه بودم كه ديگردستگاه نتوانست مرا در تبعيد نگه بدارد. از اينرو، به قم آمدم و از آنجا بهخدمت امام امت در پاريس رفتم و دوازده روز پيش از ورود امام(ره) به ايران، به كشور آمدم.
در 22 بهمن 1357 كه انقلاب به رهبرى امام امت پيروز شد، پس از چند روز از پيروزى انقلاب، بزرگترين مسئوليّت، يعنى حكومت شرعيّه و قضاوت عادله در حقّ مجرمان و مفسدان در سراسر ايران با خطّ و فرمان امام به حقير و ناچيز محوّل شد كه پس از گذشت دو ماه و يا بيشتر رقباى ساده لوح به مخالفت با اعدام سرلشگر شمس تبريزى فرماندار نظامى خوزستان و بر پا كننده حادثه پرخون چهارشنبه سياه كه متجاوز از پنجاه نفر را كشته و بيمارستان را آتش زده و در وسط خيابان در حدود صد دستگاه خودرو را با تانگ خُرد كرده بود برخاستند، ولى امام امت پرونده او را -كه احمد مدنى ليبرال معروف و استاندار دولت موقّت در خوزستان و شوشترى،پولدار درجه يك خوزستان و بعضى از ساده لوحان ديگر حامىاش بودند- براى رسيدگى به چند نفر از علماى اعلام داد و آنها قضاوت كردند كه حق بااينجانب است و لذا در تابستان در وسط ماه مبارك رمضان با حكمى ديگر از سوىحضرت امام(ره) به عنوان قضاوت شرعيّه روانه كردستان شدم و - بحمداللّه - اوضاع را در آنجا سامان بخشيدم؛ ولى اين كار ما، مخالفت دولت موقّت را به همراهداشت كه عاقبت كار با دخالت هيئت به اصطلاح حسن نيّت، به فاجعه كشيده شد و تعداد زيادى از ارتش و سپاه در كردستان كشته شدند و به درجه رفيع شهادت نايل آمدند.
پس از بازگشت از كردستان با حكم امام و تنفيذ آية اللّه منتظرى براى مهار كردن
|195|
غائله گنبد، روانه آنجا شدم و در آنجا 94 نفر، به ويژه فحترم، توماج و واحدى را اعدام كردم. پاسگاههاى تركمن صحرا در مرز ايران و روسيه به هم خورده بود و حدود هفده پاسگاه خالى از سرباز بود و مرزها براى روسها باز شده بود. خلق تركمن مىخواستند در آنجا با كمك روسيه حكومت دمكراتيك درست نمايند و روسها هم كه در حدود چهل روز قبل، وارد افغانستان شده بودند، اين بار مىخواستند شمال مازندران و تركمن صحرا و شمال خراسان را تجزيه كرده و ضميمه خاك روسيه كنند و يك حكومت دست نشانده از نمونه حكومت تركمنستان و مغولستان و افغانستان را در آنجا به وجود بياورند؛ ولى - بحمداللّه - بااقدامات انقلابىيى كه صورت داديم، اوضاع را رو به راه نموديم، آنگاه به همراه سرهنگ زاهدى رئيس ارتش وقت، به پاسگاههاى مرزى «راشد برون» و «اينچهبرون» رفتيم و اوضاع آنجا را نيز آرام كرديم. سپس از سوى شوراى انقلاب و آية اللّه منتظرى براى آرام كردن اوضاع نابسامان شهر كرد به آنجا رفتم و منطقه را آرام كردم و در بيشتر استانهاى ايران يكى دو تا محاكمه براى تصفيه مفسدان برقرار نمودم و - بحمداللّه - در همه زمينهها مورد حمايت امام و آية اللّه منتظرى بودم و شايد همين لطف آنها موجب حسد حاسدان شد.
در دوره اوّل مجلس شوراى اسلامى از سوى اهالى مردم شريف قم به مجلس راه يافتم. تصدّى مبارزه با مواد مخدّر را در سراسر ايران به عهده گرفتم و در طول اين دوره ريشه ترياك و هروئين از ايران كنده شد، ولى با مخالفت بنىصدر و افراد ساده لوح و احياناً باغرض و نفهم و با فكرِ غير انقلابى و ضدّ انقلاب هم چون جمهورى خلق مسلمان روبه رو شديم در باره انجمن حجّتيّه افشاگرى كردم. و چون حركت ما مورد حمايت همه ملت ايران بوده و مىباشد، روى اين جهت يكّه و تنها بدون حمايت حزب و دستهاى از استان تهران به مجلس خبرگان راه يافتم. و براى دومين بار از سوى مردم شريف قم به نمايندگى مجلس شوراى اسلامى درآمدم.
با اين كه همواره خود را از مسائل سياسى انقلاب دور نمىداشتم، ولى سعى مىكردم كه در زمينه نوشتن كتاب نيز بىنصيب نمانم. از اينرو، چند كتاب از اينجانب به چاپ رسيده كه عبارتاند از:
1. دماء ثلاثه؛ 2. نكاح(دوجلد)؛ 3. خاطرات در تبعيد(سه جلد)؛4. هنر و عرفان(سه جلد)؛ و... .
خلخالى - صادق
