|32|
- «وَلِلّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَإِلَيْهِ الْمَصِيرُ» (مائده(5): 18)؛ و فرمانروايى آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو مىباشد از آن خداست و بازگشت [همه] بهسوى اوست.
دوم: آیات حُکم
- «إِنِ الْحُكْمُ إِلاَّ لِلّهِ» (انعام(6): 57)؛ فرمان جز بهدست خدا نيست.
- «أَلاَ لَهُ الْحُكْمُ» (انعام(6): 62)؛ آگاه باشيد كه داورى از آنِ اوست.
- «وَلَا يُشْرِكُ فِي حُكْمِهِ أَحَدًا» (كهف(18): 26)؛ و هيچ كس را در فرمانروايى خود شريك نمىگيرد.
- «وَمَا اخْتَلَفْتُمْ فِيهِ مِن شَيْءٍ فَحُكْمُهُ إِلَى اللَّهِ» (شوريٰ(42): 10)؛ و دربارة هر چيزى اختلاف پيدا كرديد، داوريش به خدا [ارجاع مىگردد].
سوم: آیات أمر
- «أَلاَ لَهُ الْخَلْقُ وَالأَمْرُ تَبَارَكَ اللّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ» (اعراف(7): 54)؛ آگاه باش كه [عالم] خلق و امر از آنِ اوست؛ فرخنده خدايى است پروردگار جهانيان.
- «قُلْ إِنَّ الأَمْرَ كُلَّهُ لِلَّهِ» (آل عمران(6): 154)؛ بگو همة كارها (و پيروزيها) به دست خداست.
- «بَل لِّلّهِ الأَمْرُ جَمِيعًا» (رعد(13): 31)؛ ولى همة كارها در اختيار خداست.
- «يُنَزِّلُ الْمَلآئِكَةَ بِالْرُّوحِ مِنْ أَمْرِهِ عَلَى مَن يَشَاء مِنْ عِبَادِهِ» (نحل(16): 2)؛ فرشتگان را با «روح» به فرمان خود، بر هر كس از بندگانش كه بخواهد نازل مىكند.
- «وَجَعَلْنَا مِنْهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا» (سجده(32): 24)؛ و چون شكيبايى كردند و به آيات ما يقين داشتند، برخى از آنان را پيشوايانى قرار داديم.
چهارم: آیات ولایت
- «إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُواْ الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاَةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ» (مائده(5): 55)؛ ولىّ شما، تنها خدا و پيامبر اوست و كسانى كه ايمان آوردهاند؛ همان كسانى كه نماز برپا مىدارند و در حال ركوع زكات مىدهند.
|