|84|
«و تو را، جز بهعنوان بشارتدهنده و بيمدهنده، نفرستاديم»[i] (اسراء(17): 105؛ فرقان(25): 56).
«ما تو را گواه فرستاديم و بشارتدهنده و انذاركننده»[ii] (احزاب(33): 45؛ فتح(48): 8).
«خداوند، پيامبران را برانگيخت تا مردم را بشارت و بيم دهند»[iii] (بقره(2): 213).
«پيامبرانى كه بشارتدهنده و بيمدهنده بودند»[iv] (نساء(4): 165).
«ما پيامبران را، جز(به عنوان) بشارتدهنده و بيمدهنده، نمىفرستيم»[v] (انعام(6): 48؛ کهف(18): 56).
بنابراین، همانگونه که در آیات قرآن كريم، تبشیر و تشویق، مقدم بر انذار و تنبیه بیان شده است، بر مدیران نیز شايسته است، نخست از عنصر تشویق بهره بگیرند و در نهایت از اهرم تنبیه استفاده بكنند.
اکنون پس از بيان اصول تشویق و تنبیه، آیین (شیوههای) تشويق و تنبيه را بهطور جداگانه بحث ميکنيم:
ج) آیین تشويق
يکي از کارهايي که اثر مطلوب و فزایندهای بر کارگزاران خواهد داشت، تشويق افراد زحمتكش و وظيفهشناس است. اين کار، علاوه بر اينکه بر همت و پشتکار کارگزاران ميافزايد، بهطور غير مستقيم تنبيه و ملامت افراد خطاكار را نيز بهدنبال دارد. ازاينرو، بهتر است با نيروهاي خطاكار و متخلف، مبارزة منفي كرده و بهجاي ملامت و سرزنش آنان، نيروهاي فعال و خدمتگزار را تشويق نمود.[vi]
تمجيد، تشويق و تجليل از كارگزاران صادق و خدمتگزار، به مناسبتهاي گوناگون و به شیوههای مختلفی میتواند انجام شود. در ادامه به برخی از اين شیوهها اشاره میگردد:
1. تشویق گفتاری
گاهی تشویق گفتاری و زبانی که به نوعی قدردانی از کارکنان و کارگزاران محسوب میشود، میتواند اثرات مطلوبی داشته باشد.
اینکه کارمند ببیند و بداند که کارهای وی در معرض دید مدیرش قرار دارد، مایة امید و دلبستگی بیشتر به کار و مسؤولیت خواهد بود. لذا بیان اینکه ما کار و تلاش شما
[i]. «وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلاَّ مُبَشِّراً وَ نَذيراً».
[ii]. «إِنَّا أَرْسَلْناكَ شاهِداً وَ مُبَشِّراً وَ نَذيراً».
[iii]. «بَعَثَ اللَّهُ النَّبِيِّينَ مُبَشِّرينَ وَ مُنْذِرينَ».
[iv]. «رُسُلاً مُبَشِّرينَ وَ مُنْذِرينَ».
[v]. «وَ ما نُرْسِلُ الْمُرْسَلينَ إِلاَّ مُبَشِّرينَ وَ مُنْذِرينَ».
[vi]. حضرت علی7 در اینباره میفرماید: «اُزْجُرِ الْمُسِيءَ بِثَوَابِ الْمُحْسِن»؛ بدكار را با پاداشدادن به نيكوكار، آزار ده (نهج البلاغه، حکمت177).
|